Gebruiker:Dwarsdweilers
De DwarsDweilers
Hoe we zijn ontstaan
De DwarsDweilers zette hun eerste schuchtere muzikale Carnavalsstappen in 1979 in Nijmegen of beter gezegd Knotsenburg. Niet dat Carnaval nieuw voor ons was want we gingen al enkele jaren in Nijmegen met een vriendengroep van tijdens de Carnaval langs de kroegen (voorzover deze wél carnaval vierden). Alleen tussen die kroegen was het naar onze mening wat stil op straat. Daar moest wat aan gebeuren dus dat jaar pakten Robert zijn sax, Michael een gammele trompet, Victor een speelgoedtrommeltje, Janet haar banjo, Norbert kocht na het inwisselen van zijn muntenverzameling een klein tubaatje, Wendy toeterde haar klarinetje en Eric toeterde wat mee op kazoe. En ‘speulen’ maar!
We oefenen ons indrukwekkende repertoire al optredend: Lalala, Potje met vet, Dans met mij en Rosamunde. Een zooitje ongeregeld, maar we krijgen de Knotsenburgers tot onze eigen verbazing de straat op en aan het hossen. Iedereen gaat uit z’n dak, in ieder geval wij zelf. De DwarsDweilers in spe zijn geboren en sindsdien nooit meer gestopt, althans niet tijdens de Carnaval. En dat zooitje ongeregeld zijn we altijd gebleven.
Een carnavals-orkestje zonder naam kan niet. Freddy onze vaandeldrager dat jaar loopt trots met z’n dweil en schrobber voorop, ons slaapadres is in de Dasstraat bij de Familie Taen en we zijn een loslopend zooitje. Dus het is direct duidelijk dat we DASDWEILERS heten. Echter door een abuise aankondiging voor een 2000-koppig publiek konden we niet meer om de toepasselijke verspreking heen en heetten we de DWARSDWEILERS.
Drie jaar achter elkaar gaan we in Knotsenburg uit ons muzikale carnavals-dak. Ons orkestje, ons repertoire en onze fans groeien snel. Iedereen die een muziekinstrument kan vasthouden is welkom. Voor één nummer of de hele carnaval sluit een bont gezelschap van gastmuzikanten zich jaarlijks aan. Een gouden formule: muzikale-crowdfunding is door de DwarsDweilers uitgevonden.
Op de carnavalsmaandag in 1982 komt iemand met een leuk idee: Nijmegen wordt te klein voor ons, laten we eens een middagje naar Oeteldonk gaan. We hadden het kunnen weten: dan is er geen weg meer terug. Knotsenburg moet het sinds die dag zonder DwarsDweilers doen maar Oeteldonk heeft er een clubske bij.
