Jo de Stip: verschil tussen versies

Uit Oetelpedia
Ga naar: navigatie, zoeken
k (Spatie na komma ingevoegd laatste alinea.)
Regel 18: Regel 18:
 
Wat er tijdens die reis precies is gebeurd, is nooit echt duidelijk geworden. Het verhaal wil dat hij in de nacht van dinsdag 20 mei op woensdag 21 mei overboord is geslagen. Gevonden is zijn lichaam nooit. Jo liet een vrouw, Frenske en vier kinderen, de dochters Anneke en Netje en de zoons Jes en Toontje, na.  
 
Wat er tijdens die reis precies is gebeurd, is nooit echt duidelijk geworden. Het verhaal wil dat hij in de nacht van dinsdag 20 mei op woensdag 21 mei overboord is geslagen. Gevonden is zijn lichaam nooit. Jo liet een vrouw, Frenske en vier kinderen, de dochters Anneke en Netje en de zoons Jes en Toontje, na.  
  
Op de begrafenis van Cees, die hij dus hielp als Chef de Reception tijdens de Bevrijdingsfeesten in de Rue de Pipe,sprak Jo de woorden: ‘Jongen we begraven je niet. We zeggen je met z’n allen alleen maar goeie dag’. Met dezelfde woorden had Den Bosch en zeker Oeteldonk ook afscheid willen nemen van Jo van Stiphout. De Kikvorschen vereeuwigden hun muzikale leider bij hun 77-jarig bestaan in 2004 met een beeldje in de buurt van Café De Stip in de Lepelstraat en zo kwam Jo dus toch thuis.
+
Op de begrafenis van Cees, die hij dus hielp als Chef de Reception tijdens de Bevrijdingsfeesten in de Rue de Pipe, sprak Jo de woorden: ‘Jongen we begraven je niet. We zeggen je met z’n allen alleen maar goeie dag’. Met dezelfde woorden had Den Bosch en zeker Oeteldonk ook afscheid willen nemen van Jo van Stiphout. De Kikvorschen vereeuwigden hun muzikale leider bij hun 77-jarig bestaan in 2004 met een beeldje in de buurt van Café De Stip in de Lepelstraat en zo kwam Jo dus toch thuis.

Versie van 2 okt 2009 om 12:42

Foto:(c) Peter van Gogh (www.kijkopdenbosch.nl)

‘We begraven je niet, we zeggen alleen maar goeie dag’

door Karel de Rooij

Jo de Stip beloofde haringen mee te brengen voor het aquarium van de Kikvorschen. De prinselijke hofkapel kreeg ze nooit. Haar dirigent keerde niet terug van zijn reis met Vlaardingen 100, een gloednieuwe trailer van de rederij Kwakkelstein, die op maandag 19 mei 1958 het IJmuidense zeegat uitvoer op zoek naar die Hollandse attractie.

Ruim 31 jaar, vanaf de oprichting in 1927, was Jo dirigent van de kapel. Overal waar hij en zijn mannen verschenen, bezorgde hij het publiek de lach. Niet alleen in Oeteldonk, maar ook ver daarbuiten. De Kikvorschen kaapten de successen voor de neus van het vermaarde orkest Duke Ellington in het Scheveningse Kurhaus weg. In Brussel drukte Jo de hand van Koningin Astrid. Op folkloristische feesten verzamelde de club de prijzen. Parijs, Groningen, Reims, Koblenz, maar ook Vlaardingen hebben het geweten.

De op 9 juni 1903 in de Suikerstraat, gelegen in de vroegere Bossche wijk De Pijp, geboren Jo van Stiphout was een levenskunstenaar en genieter, een man van twaalf ambachten waaraan hij een elfvoudig geluk overhield. Hij was patron-propriétair van het etablissement ‘Bonne Mère’, dat hij begin 1957 op de hoek van de Lepelstraat opende, hij was patattenmarchand, beenhouwer, commercant, gemeenteraadslid, worstventer maar vooral de dirigent, Jean Boispointu, van de Kikvorschen.

In 1945 kwam de Stip voor het eerst in contact met de horeca, dat was tijdens de Bevrijdingsfeesten in de ‘La Rouge Laterne’ in de Montparnasse in de Rue de Sucre waar hij Chef de Reception was. Het café was een creatie van zijn al even kleurrijke broer Cees. Jo deed niet onder voor broer Cees en gedurende de drie dagen van het carnaval opende hij zelf ooit het etablissement ‘Montparnasse’. ’Bonne Mère’ kwam steeds dichterbij.

Jo de Stip was humor die ontsproot aan fijngevoeligheid. Hij had oog voor tradities. Hij was de man die de nieuwe leden van de hofkapel moest inwijden. Met veel respect hulde hij aspirant leden in het witte laken en waste hun hoofd met brandewijn. Zijn Vlaardingse vrienden moeten er voor gezorgd dat hij op de Vlaardingen 100, de Michiel Jan, meekon op haringvangst. Voor zijn vertrek liet hij zijn Bossche vrienden weten dat hij ‘iets bijzonders’ ging doen. Vaak is dat uitgelegd als dat hij daarmee zijn eigen afscheid aankondigde. Te ver: Het is bijzonder genoeg dat hij als buitenstaander mee mocht op haringvangst, iets dat zeker niet gewoon was. Wat er tijdens die reis precies is gebeurd, is nooit echt duidelijk geworden. Het verhaal wil dat hij in de nacht van dinsdag 20 mei op woensdag 21 mei overboord is geslagen. Gevonden is zijn lichaam nooit. Jo liet een vrouw, Frenske en vier kinderen, de dochters Anneke en Netje en de zoons Jes en Toontje, na.

Op de begrafenis van Cees, die hij dus hielp als Chef de Reception tijdens de Bevrijdingsfeesten in de Rue de Pipe, sprak Jo de woorden: ‘Jongen we begraven je niet. We zeggen je met z’n allen alleen maar goeie dag’. Met dezelfde woorden had Den Bosch en zeker Oeteldonk ook afscheid willen nemen van Jo van Stiphout. De Kikvorschen vereeuwigden hun muzikale leider bij hun 77-jarig bestaan in 2004 met een beeldje in de buurt van Café De Stip in de Lepelstraat en zo kwam Jo dus toch thuis.