Jong Telènt-Ben van de wereld: verschil tussen versies
Uit Oetelpedia
Regel 7: | Regel 7: | ||
'''Ben van de wereld''' | '''Ben van de wereld''' | ||
− | Ben van de wereld en ik ben van jou | + | '''Refrein:'' |
− | Ben van | + | Ben van de wereld... en ik ben van jou. |
− | + | Ben van da durpke, dèt ut liefst de zon ziet schijne. | |
− | Ben van de wereld en ik ben van jou | + | Dè, is nou net wet ik wou |
+ | Ben van de wereld... en ik ben van jou!!! | ||
− | Levend op een | + | '''Couplet 1:''' |
− | + | Levend op een plèkske dèt de wereld hiet, | |
− | + | wonend op een plèkske naor mun hart. | |
− | + | 'K zie oew as un schaduw van ut levenslied, | |
− | + | waor al hîl wè stappe zijn gemakt. | |
− | + | Strômend as de Dieze gaot de tijd veurbij, | |
− | + | tijd van werk en zurr'ge of un lach. | |
− | + | Mar ik zal nie klaoge, want ik tel de daoge, | |
+ | tot ik weer 'ns Oetel wezen mag! | ||
− | Levend op een | + | '''Couplet 2:''' |
− | + | Levend op een plèkske dèt un durpke schiep, | |
− | + | wonend in ut licht van ut moeras. | |
− | + | ’K zie oew as un bruurke van ut levenslied, | |
− | Zwevend | + | dèt me carnaval h`d bijgebracht. |
− | + | Zwevend as un roes gaot steeds die tijd veurbij, | |
− | + | tijd van enkel kolder en un lach. | |
− | + | Mar ik zal nie klaoge, want ik kèn de daoge, | |
+ | as ik weer 'ns Oetel wezen mag! |
Huidige versie van 2 apr 2010 om 02:55
- Titel: Ben van de wereld
- Tekst: Leo Donkers
- Muziek: Leo Donkers-Derrick van der Krabben
- Club: Jong Telènt
Ben van de wereld
'Refrein: Ben van de wereld... en ik ben van jou. Ben van da durpke, dèt ut liefst de zon ziet schijne. Dè, is nou net wet ik wou Ben van de wereld... en ik ben van jou!!!
Couplet 1: Levend op een plèkske dèt de wereld hiet, wonend op een plèkske naor mun hart. 'K zie oew as un schaduw van ut levenslied, waor al hîl wè stappe zijn gemakt. Strômend as de Dieze gaot de tijd veurbij, tijd van werk en zurr'ge of un lach. Mar ik zal nie klaoge, want ik tel de daoge, tot ik weer 'ns Oetel wezen mag!
Couplet 2: Levend op een plèkske dèt un durpke schiep, wonend in ut licht van ut moeras. ’K zie oew as un bruurke van ut levenslied, dèt me carnaval h`d bijgebracht. Zwevend as un roes gaot steeds die tijd veurbij, tijd van enkel kolder en un lach. Mar ik zal nie klaoge, want ik kèn de daoge, as ik weer 'ns Oetel wezen mag!