De Kwaoitongen-Gij laot me straole

Gij laot me straole…

Gij laot me straole as de zon Mun Oeteldonk, gij laot me gloeie Die eerste stap op ut perron van onze Hôôgheid blèft me boeie Want waor ik al gewist ben of ooit nog us zal zijn Nee, nerges op de wereld daor heb ik ut zo fijn Gij laot me straole as de zon Vanaf dun dag da ut begon

Hil vaok in donk’re daoge is alles kil en koud En mis ik as gin ander waor Oeteldonk van houdt Ons durp in mooie kleure, in rood in wit en geel Met al’maol mooie mense waor ik mun hart mee deel Bij iedereen un lach op zun gezicht Un Oeteldonker gift as ’t waore licht

Want telkens in ut veurjaor kom ik mee veul gegaop Getooid in boerekieltje weer uit mun winterslaop Jao, ik begin te leve, wa duurde ut toch lang Ik vuul mun wèrme traone weer op mun kouwe wang En krijg al weer wa kleur in mun gezicht En gij, ge gift as Oeteldonker licht