Door Dorst Ontstaan

Uit Oetelpedia
Ga naar: navigatie, zoeken
Groepsfoto Orkest Door Dorst Ontstaan - Foto omstreeks 1990

DDO - Door Dorst Ontstaan Het doorslaggevende bewijs van de chaostheorie.

  • Opgericht: 10-02-1979


Historie

Het legendarische orkest DDO, Door Dorst Ontstaan, had zijn eerste optreden op 10 februari 1979 in Roelofarendsveen en heeft van 1980 tot en met 2005 op ieder Oeteldonks carnaval gespeeld. Het aanvankelijke repertoire bestond uit de liederen “Stars and Stripes”, “Gloria” en “Spijkerbroek”, maar is later uitgegroeid tot meer dan vijftig nummers.

Het kwam allemaal zo

Wij schrijven 1971. Niko van Brussel, uit Roelofarendsveen, en Michiel Dorenbosch, uit 's-Hertogenbosch, studeerden beiden in Leiden. Dat jaar nam Michiel Niko mee naar het carnaval in Oeteldonk. Het feest der feesten werkte op Niko zo verslavend, dat hij tot heden geen enkel carnaval heeft overgeslagen. Tijdens dit eerste carnaval kwamen de heren het orkest “De Doe Maar Watjes” tegen en dat was een belangrijke inspiratiebron voor wat later een heuse band zou worden. Niko dacht: “ Wat zij kunnen, dat kunnen wij ook ”. En zo ontstond het dweilorkest DDO.

Aanvankelijk bestond de groep uit vier vrienden, die zich zelf nog geen muzikant durfden te noemen, maar toch hadden ze heel veel zin om muziek te maken. Het eerste carnavalsoptreden was in 1980. Het was meteen een doorslaand succes en het bijkomende voordeel was dat de heren gratis konden drinken; hetgeen voor de arme studenten een welkome aanvulling was op de feestvreugde. Zo ontstond ook de naam van de band: ”Door Dorst Ontstaan”. De groep mocht regelmatig inhaken bij orkesten als “De Gruunen Errum“ en “Piep ende Blaoslust“. Vooral het laatste orkest was een grote stimulans voor de ontwikkeling van de band. Qua ideeën was er een soort kruisbestuiving ; zo werd bijvoorbeeld “ Spijkerbroek ” aanvankelijk door DDO gespeeld en is later overgenomen door de Piep ende Blaoslust. De kleding en de schmink werden van de Piep ende Blaoslust overgenomen. Op een goeie dag werd ‘n Piep ende Blaoslust dame verliefd op een van de DDO mannen. Dat gaf zoveel problemen, dat de beide groepen de draad van een eigen carrière weer oppakten.

DDO speelde aanvankelijk veel in de Knillispoort en natuurlijk ook in andere etablissementen; maar genoemd café was de thuisbasis. Na een paar jaar verhuisde de groep naar De Kakatoe, het tegenwoordige Café Reijnders. Aanvankelijk was dit café tijdens carnaval vrijwel leeg, maar door de komst van de band was het regelmatig uitverkocht. De Kakatoe werd huiskamer van DDO! Boven het café kon men de instrumentkoffers kwijt en als er niet werd gespeeld, ook de instrumenten. Vanuit de Knillispoort was de traditie van het haringhappen op de dinsdagavond meegenomen. Dat gebeurde altijd na de begrafenis van Knillis, omdat er dan toch niet meer mocht worden gespeeld. (Met dat laatste wordt tegenwoordig regelmatig de hand gelicht en da’s jammer want dat gaat ten koste van de emotie van dat moment!) Heel vaak werd er samengespeeld met de “ Schipperband “ en “ De Dwarsdweilers “. Intussen bestaat Piep ende Blaoslust nog steeds en is het stokje van DDO overgenomen door De Dwarsdweilers, die beiden het entertainmentgehalte van carnaval hoog houden. Naast Michiel was Bert van de Ven de enige echte Bosschenaar in het orkest. Met carnaval zwierf hij altijd eenzaam door de stad en speelde bij allerlei bandjes mee tot hij het zat werd of er uit werd gegooid. Bij DDO is hij nooit meer weggegaan. De DDO muzikanten noemde hij de "echte artiesten".   

Legendarische optredens

Van 1980 tot en met 2005 tijdens ieder carnaval in Oeteldonk. Ergens rond 1998 tijdens carnaval ’n dagje naar Maastricht met een optreden in de trein. Groot aantal carnaval-optredens in de Keulse Kar, Knillispoort, Muzerije, Kakatoe, Reijnders, diverse kantoren, op de roltrappen van Vroom en Dreesman en vooral veel in de buitenlucht. Opening van kunstwerk “ De Bushalte ” van Sander Dorenbosch op de Sint Janssingel. (Staat tegenwoordig op de Hekellaan.) In de Orangerie. DDO was hier de eerste band die niet op het podium speelde, maar tussen het publiek. (De groep werd meteen gevraagd om de huisband te worden.) Theaterfestival “ Karavaan ” in Noord Holland. Straattheaterfestival in Enkhuizen. Ginneken bij Tilburg: Tijdens carnaval op een feestje met alleen mensen met het Down Syndroom. (Iemand had de band verteld dat er die dag in dat café iets heel bijzonders zou gebeuren!) Heel veel jaren op Koninginnedag in het Vondelpark te Amsterdam. Inclusief TV optreden. Martinihal te Groningen. Heel veel jaren op de 3 oktoberfeesten tijdens Leidens Ontzet. Heel veel jaren op de legendarische kermis van Roelofarendsveen in café De Haven. Veel bruiloften en partijen. DDO heeft nooit op het Kwekfestijn gespeeld, maar is er wel heel vaak wezen kijken.

Krachtbron

De grote kracht van DDO zat hem in het feit dat iedereen die meespeelde zoveel mogelijk contact zocht met het publiek. Het toverwoord was: “ Flirten ” en er mocht beslist niet van bladmuziek worden gespeeld. Alles moest uit het hoofd; het ging altijd om het publiek. Als er maar genoeg werd geëntertaind, slaagde het optreden. De grote binnenkomer was het lied: “ Brussel ”. Een bij uitstek geschikt nummer om al spelend een café binnen te lopen en de macht over te nemen. Ook het gedeeltelijk zingen van de nummers zoals: “ I’ts a long way to Tipparary” en het laten meezingen van het publiek met “ Little lady ” werkte zeer aanstekelijk. De acts, zoals de band met pleinangst en de bezemwagen, werkten op de lachspieren. Maar de meeste hilariteit gaf het opstellen van de band als blaoskapel. Dit werkte natuurlijk nooit en ontaardde steevast in grote chaos.

Einde

Het beroemde orkest DDO is niet meer. Het einde van De Kakatoe was ook het einde van DDO. Er is nog wel geprobeerd om mee te verhuizen naar De Welvaart, maar ook dat café ging ter ziele. In het jaar 2005 speelde het orkest voor het laatst op het carnaval in Oeteldonk en blies in dat zelfde jaar zijn laatste adem door de instrumenten in café De Pepersteeg te Roelofarendsveen. Op dat moment bestond de band uit ongeveer 30 muzikanten. Omdat het orkest het toch niet konden laten om nog één keer te spelen is er een reünie bedacht. Deze vond plaats op zaterdag 17 november 2012 in het dorpshuis van Nieuwe Wetering. En jawel; bijna alle (oud)muzikanten deden mee!

Repertoire

Brussel. It’s a long Way (to Tipparary). Spijkerbroek. Kleine Jodeljongen. Dans je de hele nacht met Mij. My little Lady. Poupez de Sire. Samba del Janero. Carmen. Zie ginds komt de Stoomboot. Puppet on a String. Land van Maas en Waal. Besame Mucho. Milord. Den Bosch is mooier dan Parijs. Bij ons in de Jordaan. Purperen Heide. In the Mood. Lambada. Mun zoete Lief. Daar zijn de appeltjes van Oranje weer. Officer of the Day. Que Sera Sera. Denk nie aon Morgen. Rock around the Clock. Tiger Rag. Dan goan we Allemaol. Unnen echten Oetel. Eviva España. Carnaval in Rio. Jeder Tag. Kleine café aan de Haven. Spanjo Samba. Mexico. Yellow Submarine. Paint it Black. Daar bij de Waterkant. De Hèndjes. Met ’n beetje Fantasie. Ai, ai, ai. Volare. Fiësta du Samba. Carnaval in Rio. Vous permettez Monsieur. Amparita Roca. As ’t effe Kan. Cherry pink. En dan gaan we naar de Speeltuin. Denise. Happy Thogether. La Parranda. My little Lady. The second Walz. (53)


Externe links