Zang van Jeroen
Uit Oetelpedia
- Titel: Zang van Jeroen
- Tekst:
- Muziek: Paul Preil (Kom, mien Schatz; wir trinken een Likorken)
- Jaar: 1923
- Uit: Revue Wolken en Zonneschyn
- Lied is te beluisteren op Carnaval in Oeteldonk 17 CD 1
Zang van Jeroen
Wilde heek ’len wat er dwaas was in deez’ stad. ’k Zat in den zonneschijn Gindsch, op een wolkje klein, ’k Zong een vroolijk lied, Toen ik mijn naam vernam Snel naar beneden kwam Zoo ge mij hier ziet. ’k was in geen eeuwen hierbeneen, Toog reeds voor eeuwen verre been, ’k Was er met mijn lach en spot... alleen.
Refrein: ’k Ben Jeroen, die hier in oude tijden Met een traan de menschen heeft zien lijden... En die, wijl bij ’t hart vol liefde bad, En die wijl hij ’t bart vol liefde bad, Wilde heek ’len wat or dwaas was in deez’ stad.
Wat is er hier gebeurd Wijl men het noodig keurt Dat mijn rust verstoort? Moet ik weer rechter zijn Hekelen groot en klein Gees ‘len met mijn woord? Moet ik weer striemen met mijn spot? Lachen om dingen mal en zot, Wat is er hier gebeurt, Wijl men het noodig keurt. Wat is er gebeurd?
Moet ik de dokter zijn, Die dit lief maagdelijn Wederom geneest? Dat kan de liefde alleen, ’k Weet het — ben zelf voorheen Haar patient geweest! ’k Zal haar genezen met critiek Liefde, die plaagt is sympathiek. De Oeteldonksche maagd is erg ziek.
Kom plooi uw mond tot lach Luister wat ik vermag Is zoo wonderbaar. Als ik soms spotten zal ’t Medelij is daar, Want bij een spottend heek ’lend woord, Eerst en vooral sympatbie behoort Het Oeteldonksche maagdelijn, het Oeteldonksche maagdelijn mij sterk bekoort.
Refrein: koor Hij is Jeroen, die hier in ouden tijden Met een traan de menschen heeft zien lijden En die wijl hij ’t hart vol liefde had Wilde heek’len wat er dwaas was in deez’ stad. En die wijl hij ’t hart vol liefde had, Wilde beek ’len wat er dwaas was in deez’ stad.
